Λόγια,λόγια ψεύτικα...

Μάθαμε να πιστεύουμε τις λέξεις,να ακούμε τα λόγια του καθενός.Είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι ανάλογα με το τι έχουμε ακούσει.Γιατί πιστεύουμε μόνο τις λέξεις;Δηλαδή για να ικανοποιηθούμε συναισθηματικά πρέπει να ακούσουμε το ''μου λείπεις'' ή το ''σ'αγαπώ'';Η αλήθεια δεν κρύβεται στα λόγια,κρύβεται στα βλέμματα,στη στάση του σώματος,στις χειρονομίες.Η σιωπή μας μιλάει,το σώμα μας μιλάει και εμείς κλείνουμε τα μάτια και γινόμαστε έρμαια των λέξεων.Πόσο πόνο θα είχαμε γλιτώσει αν βλέπαμε;Αναπτύξαμε σε μέγιστο βαθμό την αίσθηση της ακοής και ξεχάσαμε τις άλλες τέσσερις.Μάθαμε να κρίνουμε,να πληγώνουμε,να πετυχαίνουμε τους στόχους μας με τον προφορικό ή τον γραπτό λόγο και απαρνηθήκαμε τις έννοιες:πράξη και διαίσθηση.Ζούμε μέσα στην ανασφάλεια χάρη στα λόγια μας,ζούμε ασφαλείς μόνο όταν ακούμε.Και εκεί κάνουμε το λάθος.Η ασφάλεια κρύβεται σε ένα χάδι,ένα χαμόγελο,μία αγκαλιά,ένα ζεστό βλέμμα και όχι σε ψεύτικες λέξεις.Ναι,και τα λόγια έχουν σημασία,αλλά δεν είναι το παν.Η ευτυχία είναι ο συνδυασμός πράξεων και λέξεων.Ας ανοίξουμε τα μάτια μας,ας εμπιστευτούμε την ψυχή μας,την καρδιά μας και ίσως τότε σταματήσουμε να πονάμε ακούγοντας λέξεις,ίσως τότε αγαπήσουμε τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας σιωπηλά,που με τις πράξεις τους,την υπομονή τους και την κατανόησή τους μας δείχνουν την αξία των πράξεων και της αγάπης.Ίσως αν πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις και δράσουμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι.Να ακούμε ναι,αλλά να κρίνουμε ορθά τις λέξεις.Γιατί για να ζήσουμε ευτυχισμένοι πρέπει να δράσουμε σαν πρωταγωνιστές στο έργο της ζωής μας και όχι να παρακολουθούμε την παράσταση ως απλοί θεατές.