Η ζωή είναι μικρή,αλλά πολύ όμορφη.Ναι,έχει σκαμπανεβάσματα,όμορφες και άσχημες στιγμές,όμως είναι υπέροχη.Θα μπορούσε κανείς να την παρομοιάσει με το θέατρο,μέχρι τα 18 κάνεις κάθε μέρα πρόβα και με την ενηλικίωση σου ανεβαίνεις στη σκηνή(ή αλλιώς σανίδι) ως πρωταγωνιστής και επίσημα πια και πρέπει να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό!Δεν είναι μονόπρακτο και μονόλογος,αλλά έργο με άπειρες πράξεις.Εσύ είσαι το βασικό πρόσωπο και δίπλα σου οι συμπρωταγωνιστές σου και οι κομπάρσοι εξίσου σημαντικοί την παράσταση.Αν όμως στο έργο δεν υπάρχει το πάθος τότε γρήγορα θα κατέβει από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και θα αντικατασταθεί με κάτι πιο ''πιασάρικο''Όπως λοιπόν στο θέατρο πρέπει να υπάρχει πάθος για να αρέσει στο κοινό έτσι ακριβώς και η ζωή μας χρειάζεται πάθος σε ό,τι κι αν κάνουμε.Πάθος για τον έρωτα,τη γνώση,τη δουλειά,τη φιλία,την καθημερινότητά μας.Να ζεις την κάθε σου στιγμή στα άκρα,για να μπορείς να πεις μετά στον απολογισμό σου οτι έζησες αληθινά και ουσιαστικά.Πολλοί συνδέουν τη λέξη ''πάθος'' με τον έρωτα,όμως δεν υπάρχει μόνο εκεί. Τί να την κάνεις τη ζωή αν το πρωί που ξυπνάς δεν έχεις αυτή την ακατανίκητη επιθυμία να ζήσεις;Τί να την κάνεις τη σχολή ή τη δουλειά άμα το αντικείμενο δεν σε φτάνει σε πνευματικό οργασμό;Τί να τον κάνεις τον σύντροφο δίπλα σου άμα δεν ζεις τον έρωτα στα άκρα;Πώς θα ζήσεις αν δεν έχεις όρεξη;Ερωτήματα που έχουν ήδη απαντηθεί κι όμως πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας κάθε φορά που βαριόμαστε ή μιζεριάζουμε.Ξυπνήστε καλέ!!!Η ζωή είναι μικρή...Ζήσε με πάθος,κυνήγα τα όνειρά σου κι ας κοπανάς μετά το κεφάλι σου...Ζήσε!!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου