Είναι μερικές βραδιές αλλιώτικες από τις άλλες.Έχουν ένα κενό.Είναι οι ώρες που οι σκέψεις γίνονται βραχνάς,που κάνουν επίθεση τα σωστά και τα λάθη και εσύ δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις.Το μυαλό παίζει τα παιχνίδια του και εσύ βρίσκεσαι όμηρος στα χέρια του ίδιου σου του εαυτού.Είναι κάποιες νύχτες που τα δάκρυα είναι τα μόνα λόγια που έχεις να πεις,που η αγκαλιά γίνεται επιτακτική ανάγκη και καταλήγεις αγκαλιά με το μαξιλάρι ως υποκατάστατο.Είναι κάποιες βραδιές που η αγάπη νικά το μίσος,το όνειρο εξαφανίζεται και ο έρωτας ουρλιάζει με τη σιωπή του.Αυτές οι βραδιές χωρίς όνομα,χωρίς σκοπό που ο εαυτός σου γίνεται εχθρός σου και σκοπό έχει να σε πάει στον πάτο για να βρεις τη δύναμη να σηκωθείς,αγνοώντας τα ''θέλω'',τα ''πρέπει'' και τα ''μη''.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου