"Chaos"

 Και μέσα σε όλο αυτό το χάος που ζούμε, δεν έχουμε χάσει μόνο την επαφή με αγαπημένα μας πρόσωπα. Έχουμε αρχίσει να χάνουμε τον εαυτό μας, τον σκοπό μας, το "χρώμα" μας. Γινόμαστε γκρίζοι άνθρωποι χάνοντας το "φως" μας. Δεν γελάμε όπως χθες, και οι αγκαλιές μας έχουν γεμίσει με φόβο. Με έναν φόβο για το αύριο. Φοβόμαστε το άγγιγμα ή την όψη ενός χαμόγελου έξω από τη μάσκα. Αρχίσαμε να ξεχνάμε πώς είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας, ξεχάσαμε τη σημασία της αγκαλιάς, της συμπόνιας, της καλημέρας. Ξεχάσαμε να ερωτευόμαστε, να ανταλλάσσουμε όμορφα μηνύματα. 

 Και όμως, μέσα σε όλο αυτό το χάος εγώ δεν ξέχασα εμάς, δεν ξέχασα το άγγιγμα σου, το χρώμα του γέλιου σου και τη μυρωδιά σου. Είναι μια περίοδος που πρέπει να επιζήσεις, χωρίς να σκέφτεσαι τι σου φυλάει για μετά. Κλείσε τα μάτια και γύρνα λίγο πίσω...

Θυμάσαι...; Ναι, τότε που τα είχαμε όλα και δεν το ξέραμε. Εκείνες τις μέρες που είχαμε το "λίγο ακόμα..". 
Ίσως περάσει ακόμα καιρός για να καταλάβουμε τις αληθινές επιπτώσεις.. Ίσως περάσει ακόμα καιρός για να αγκαλιαστούμε ξανά όπως παλιά.. Όμως δεν πρέπει να βουλιάξουμε. Μπορεί να μη μπορούν να αγκαλιαστούν τα σώματα μας, όμως μπορούν να αγκαλιαστούν οι ψυχές μας.
 Και ίσως αν μπορέσουμε να ξεφύγουμε από αυτό το πεπρωμένο που μας γράφουν, να γνωριστούμε ξανά..

Να δώσουμε αγκαλιές και ευκαιρίες που δεν θα δίναμε πριν. Να κάνουμε βόλτες σε έναν νέο κόσμο, χέρι χέρι, αγνοώντας πια τον θόρυβο τους, ζωγραφίζοντας με δικά μας χρώματα το αύριο μπλεγμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Μαζί. Γιατί πώς στα κομμάτια να αντέξεις όλο αυτό το γκρίζο χωρίς παρέα;

Όσα και αν έρθουν πάνω κάτω, μόνο εμείς μπορούμε να τα αλλάξουμε. Ενωμένοι. Μαζί. ❤

                                                     V for E